“Rêver un impossible rêve
Pour atteindre à s’en écarteler
Pour atteindre l’inaccessible étoile”
“Droom een onmogelijke droom
Scheur jezelf in stukken
Om de onbereikbare ster te bereiken”
Jacques Brel: La quête/De queeste
“Jacques Brel, ce n’est pas un chanteur”, schreef ooit een recensent, “c’est une force de la nature”.
Een briljante, gepassioneerde dichter-zanger, geweldenaar op het podium. Bij zijn geboorte in 1929 leek hij voor iets heel anders in de wieg gelegd. Jongste telg in een bedaarde Vlaams-Franse bourgeoisfamilie, voorbestemd om in de voetsporen van zijn vader directeur te worden van een kartonfabriek. Maar in de sterren stond een andere bestemming. Jacques breekt los uit de gebaande paden en trekt als vroege twintiger naar Parijs, gitaar en een paar liedjes in de hand. De onzekerheid tegemoet, zijn passie achterna. Het begin van een levenslange zoektocht, naar “de onmogelijke droom, de onbereikbare ster”. De eerste stappen nog weifelend, maar dan de doorbraak, het succes, in een duizelingwekkende cadans. Tournees tot in alle uithoeken van Frankrijk, Europa en daarbuiten. Triomfen in de Olympia in Parijs, avond aan avond uitverkocht. Album na album na album. Maar dan in 1966, op het hoogtepunt van zijn roem, opnieuw een radicale breuk: tot ieders verbijstering, stopt Brel met optreden. Genoeg geweest, hij wil niet vastroesten, nóóit. De rusteloze zoektocht gaat voort, naar een nieuwe horizon. Die Jacques uiteindelijk letterlijk vindt, aan het andere eind van de wereld, op de Markiezeneilanden midden in de Stille Oceaan. Nog een laatste album – “Les Marquises” – waarmee hij zijn publiek in vervoering brengt. Een afscheidsgroet, zo zal blijken. Amper een jaar later, oktober 1978, overlijdt “grand Jacques” aan longkanker. Opgebrand door zijn intense leven, 49 jaar nog maar.
Maar Jacques Brel leeft voort in de erfenis die hij ons nalaat. Zijn tijdloze chansons van liefde en pijn, verontwaardiging, sarcasme, spotternij, vriendschap of vertedering. En de weergaloze wijze waarop hij ze vertolkte op het podium. Brel zóng zijn chansons niet, hij WÁS zijn chansons. Met volle overgave.
In “Hommage à Jacques” neemt Ménestrel u mee op reis door Brel’s bewogen leven, aan de hand van foto’s, verhalen, anekdotes en zestien van zijn chansons. Deels klassiekers, deels minder bekende pareltjes. Een ontdekkingsreis waarin we “grand Jacques” leren kennen in al zijn intensiteit en complexiteit, op weg naar zijn onbereikbare ster.
Jacques Brel: “La Chanson des Vieux Amants”
Ménestrel in de Hasseltse Kapel in Tilburg
Ménestrel zingt “Dans le port d’Amsterdam” van Jacques Brel
in het Bogerd-theater, Druten
