Na Georges Brassens, Jacques Brel en Édith Piaf brengt MÉNESTREL in de vierde parel van hun serie “Hommages” opnieuw een eerbetoon aan een legende van het Franse chanson. Dit keer staan de schijnwerpers gericht op de fenomenale Charles Aznavour.
Méér dan honderd albums bracht hij uit en hij verkocht ruim 180 miljoen platen, met méér twaalfhonderd chansons waarvan ruim duizend zelf geschreven en gecomponeerd. Zijn muzikale carrière omspande méér dan 75 jaar en tot op 93-jarige leeftijd – een half jaar vóór zijn dood – trad hij nog op en kreeg hij de zaal aan zijn voeten. Niet voor niets werd Charles Aznavour “le patriarche de la chanson française” genoemd. Sterker nog, zijn roem en bekendheid reikten tot vér buiten de Franse landsgrenzen. Het leverde hem de bijnaam “the French Sinatra” op.
Die wereldwijde faam lag aan het begin niet voor de hand. Integendeel, Aznavour – op 22 mei 1924 in Parijs als Shahnourh Vaghinag Aznaourian geboren in een familie van Armeense asielzoekers, op de vlucht voor de genocide – was klein van stuk (1m63), met een grote neus en had als gevolg van een verlamde stemband een hese, nasale stem. In zijn beginjaren werd hij bespot, kreeg verwensingen naar zijn hoofd als “dwerg”, “ontstoken keel” en “schorre Callas”, en op het podium soms rotte tomaten. De recensies waren keihard. ”Je kan net zo goed met een houten been gaan zingen. Het zou invaliden verboden moeten worden om op het podium te staan”, schreef iemand.
Maar Charles gaf niet op en brak uiteindelijk door, onder de vleugels genomen en aangemoedigd door Édith Piaf. Hij overwon zijn zelftwijfel en podiumvrees, maakte van zijn karakteristieke stemgeluid zijn handelsmerk en veroverde de harten van zijn publiek, eerst in Frankrijk, daarna de rest van de wereld.
In “Hommage à Charles” neemt MÉNESTREL u aan de hand van beelden, anekdotes en vijftien van zijn chansons mee door het leven en de indrukwekkende carrière van Aznavour. Met klassiekers zoals “La Bohème”, “Hier Encore”, “For me, formidable” en “The old-fashioned way”, maar ook minder bekende pareltjes, zoals “Ils sont tombés”, zijn aangrijpende relaas over de Armeense genocide.
Charles Aznavour, van eenvoudig vluchtelingenkind tot “patriarch” van het Franse chanson, weergaloos en onvergetelijk!!!
