“Un jour, pourtant… un jour viendra, couleur d’orange,
où les gens s’aimeront
Un jour comme un oiseau sur la plus haute branche”
“Maar ooit, ooit zal de dag komen, met oranje gloed,
waarop de mensen elkaar zullen liefhebben
Een dag als een vogel op de allerhoogste tak”
Liefde, verlangen, verontwaardiging, verzet en – vooral – een diepe compassie en medemenselijkheid: in “Hommage à Jean” brengt MÉNESTREL na Brassens, Brel, Piaf en Aznavour een eerbetoon aan Jean Ferrat, tijdloos populair en met recht beschouwd als een van de “géants de la chanson française”. Met zijn warme, bronzen timbre en zijn chansons vol hartstocht veroverde Ferrat zijn publiek en werd hij een van de meest geliefde Franse zangers uit de XXe eeuw.
“Je ne chante pas pour passer le temps”: zingen was voor Ferrat veel méér dan enkel een tijdverdrijf. In 1930 geboren als Jean Tenenbaum wordt hij al vroeg getroffen door geweld, angst en onrecht. Hij is nog maar een jongetje van elf wanneer in de Tweede Wereldoorlog zijn vader, van Joods-Russische afkomst, bij een razzia door de nazi’s wordt opgepakt en omkomt in vernietigingskamp Auschwitz. De rest van het gezin moet hals over kop onderduiken, geholpen door een ondergrondse, communistische verzetsgroep. De dramatische gebeurtenissen tekenen Jean voor het leven. Na de oorlog verruilt hij de school voor de fabriek, om mee te helpen thuis brood op de plank te krijgen. De kiem is gelegd voor de “chanteur engagé” die hij later zal worden: op de bres tegen uitbuiting en onderdrukking.
Ferrat start zijn zangcarrière begin jaren ’50 in Parijs, als onbekende artiest in de vele kleine “cabarets” die de stad rijk is. Zichzelf begeleidend op de gitaar, verlegen en onhandig op het podium maar wát een stem! De grote doorbraak volgt in de jaren ’60 en ’70, met gloedvolle, geëngageerde chansons waarvan sommigen (bijvoorbeeld over het Franse optreden in Algerije) geweerd worden op radio en TV. Nog bekender en geliefder wordt hij met zijn vertolking van gedichten van Louis Aragon, die hij tot prachtige liederen bewerkt over liefde, vriendschap, weemoed, verlangen en hoop.
Al vroeg besluit Ferrat te stoppen met optreden en zoekt hij de rust en ruimte op van de vrije, ongerepte natuur. Zijn nieuwe thuis wordt een boerderijtje bij Antraigues-sur-Volane, een lieflijk dorpje op een heuvel in de Ardèche. Meer dan veertig jaar zal hij er wonen en prachtige chansons componeren, waaronder het onvergetelijke “La Montagne”, geschreven op een terrasje aan het dorpsplein en in Nederland bekend geworden als “Het Dorp” door Wim Sonneveld.
In “Hommage à Jean neemt MÉNESTREL u aan de hand van beelden, anekdotes en vijftien van zijn prachtige chansons mee door het leven van Jean Ferrat. Met klassiekers zoals “La Montagne”, “Potemkine” en “Nuit et brouillard”, maar uiteraard ook een aantal juweeltjes uit zijn “Ferrat chante Aragon” albums.
Jean Ferrat, tijdloze troubadour met zijn hartstocht en betoverende stem!
